
همچنین حضرت امیرالمومنین(علیه السلام) می فرمایند: "هیچ خبر دارید که خدا شما را در تپه ی جهالت سرگردان نگذاشته و سررشته ی سعادت را در دستتان گم نکرده است؟ جهان آفرین راضی نشد که آفریدگانش در کوری نادانی به سر ببرند و عمری به بیخبری و گمراهی بگذرانند، پیامبرانی برگزید که لوایح آسمانی را همچون مشعل هایی فروزان بدست گرفته صلای هدایت در جهان انداختند[1]."
این حدیث بسیار شیوا است و نشان می دهد علاوه بر اینکه خدا بندگان را بی هدف نیافریده، اسباب و لوازمی قرار داده تا از گمراهی آنها جلوگیری کند اما وقتی بنده ای می خواهد با اینهمه دلیل با خدا لجبازی کند (عملا با خودش لجبازی کند) با توجه به قدرت اختیاری که خدا به انسانها داده، چکار می توان کرد!؟
گر گدا کاهل بود،تقصیر صاحبخانه چیست؟!
[1] نهج البلاغه جواد فاضل ص177
:: برچسبها: حدیث, حضرت امیرالمومنین, حضرت علی, امام صادق, نهج البلاغه, اصول کافی,
